Witamy - ja i Toffi

bruni · Wysłany: Pon 22:36, 07 Mar 2011 Temat postu:

TOFFI jest z marca 25go.
Ma już taki siwy piękny pysk. Jest w niej jeszcze tyle psiego szczęścia
i gdyby nie metryka i choroba, to ... przynajmniej na razie jest taka radosna,
ale jednocześnie więcej śpi, kaszle, są duże zmiany w wątrobie, jest bardzo wzdęta, ale przynajmniej na razie nie cierpi w widoczny sposób.

Weszłam tu się podzielić tym wszystkim, uzyskać wsparcie,
ale też nie chcę być źle postrzegana, marzę o kolejnym szczeniaku.
Koniecznie płomiennie rudym. On nigdy nie będzie Toffi, bo nic jej nie zastąpi.
Wiem, że dla każdego tutaj jego pies jest najbardziej złoty, kochany i mądry, najcudowniejszy, niezastąpiony.
I ja nie zamierzam zastępować Toffi, tylko po prostu nie wyobrażam sobie życia bez psa...
Mąż się nie zgadza, nie wierzy, że jeszcze można pokochać jakiegoś psa tak mocno.
Syn i Toffi dorastali razem... Sad

Nie wiem co napisać, bo ciężko jest.
Rozmawiałam z jedną panią, która ma brata Toffi i po nim szczeniaki, a kolejne będą za 2 mce, czyli za 4-5 do odebrania...
Tyle, że my po leczeniu Toffi przez ponad 8mcy zostawiliśmy u weterynarza i na leki wszystkie nasze oszczędności. Nie stać nas na szczeniaka w obecnej sytuacji.
Po ostatnich wynikach i diagnozie doszliśmy do wniosku, że już dość, że widocznie to jest Jej czas. Gdyby miała 5-6 lat, pewnie walczylibyśmy o kolejne lata, ale widzimy, że nie możemy tego czasu, który Jej został spędzić między stołem, a kroplówkami, a nadzieja?
Weterynarz powiedział, żebyśmy odpuścili. Trzeba umieć pozwolić odejść, jeśli się bardzo kocha... Sad

Tak jak wcześniej pisałam - to nasze pierwsze dziecko.
Trzymałam już za łapę psa, który odchodził, nie byłam z nim związana.
Chcę trzymać łapę naszej Toffi do końca.
Bardzo mi źle.

bruni · Wysłany: Pon 22:46, 07 Mar 2011 Temat postu:

J. Włodarczyk prosił bym się przedstawiła.
faktycznie dawno się zarejestrowałam. Lubiłam sobie wejść i patrzeć na szczeniaki, Wasze zdjęcie małych kulek, skorzystać z pewnych linków.

Jestem mamą dwójki Robaczków - 8lat i 1,5 roku, no i mamą Toffi - 9 lat.
Mam 33 lata i jeszcze 2 lata temu mogłabym napisać, że jestem aktywna zawodowo i mam mało czasu, że kręcę się na karuzeli życia. Dziś moja karuzela wygląda zupełnie inaczej. Jestem bez pracy, ale szczęśliwa- na urlopie wychowawczym z mniejszym Robaczkiem.
Marzenia?
Spełniają się!
Spełniła mi się Toffi - pies marzeń, odkąd obejrzałam jako dziecko Neverending story.
Potem dzieci, które są cudowne, ogólnie rodzina:)
2+2+ 4łapy psa:)

bruni · Wysłany: Pon 22:49, 07 Mar 2011 Temat postu:

kesse · Wysłany: Pon 23:47, 07 Mar 2011 Temat postu:

Strasznie współczuje...
Pamiętaj, że daliście jej szczęśliwe lata, które spedziła będąc kochana.

Jerzy Włodarczyk · Wysłany: Pon 23:49, 07 Mar 2011 Temat postu:

bruni · Wysłany: Wto 0:34, 08 Mar 2011 Temat postu:

po prostu Bru, bez imienia:)
tak sie do mnie zwracają prawie wszyscy znajomi, utarło się Smile

moje dzieci to 2xF (jak w toFFi) - Filip i Frania:)

dzieki za dobre słowa.
ja sobie po prostu nie wyobrażam mieć nie rudego goldena.

gdybym wzięła szczeniaka po bracie Toffi (Goran z Wiklinowego Koszyka), to miałabym ciupeńką jej cząstkę. tyle, oprócz wspomnień.
co do pieniędzy - dziś rynek pracy potraktował mnie tak, że wybierając dziecko, straciłam pracę. Z jednej pensji na 5 sztukową rodzinę ciężko wysupłać na luzie 2000zł (liczę szczeniaka + 'osprzęt' i opieka wet). Jest to nierealne i tym bardziej boli.
odłożyłam 300zł, ale zaraz na wiosnę - lato trzeba kupić dzieciom buty.
wybór za wyborem na niekorzyść szczeniaka:(

Jerzy Włodarczyk · Wysłany: Wto 0:51, 08 Mar 2011 Temat postu:

bruni · Wysłany: Wto 9:35, 08 Mar 2011 Temat postu:

Myślałam o adopcji,
nie mówię nie, ale jednocześnie kupując psa z hodowli, szczeniaka mam wiedzę,
że od pewnych chorób teoretycznie powinien być wolny...
trochę boję się wziąć dorosłego psa, z niewiadomego źródła, starszego, więc pewnie krócej będzie z nami... nie wiem...
mam też chyba w sobie potrzebę, żeby pokochać takiego malucha od puchatej kulki.

Jerzy Włodarczyk · Wysłany: Wto 22:14, 08 Mar 2011 Temat postu:

bruni · Wysłany: Wto 22:27, 08 Mar 2011 Temat postu:

dziś starałam się opisać nasze życie z Toffi, czytam po raz kolejny i wyszło lakonicznie... jak w pigułce.
Boże,nie macie pojęcia jak cudowna jest Ona i jak ważna, brakuje mi słów, żeby opisać tę miłość.
Brakuje mi tchu, gdy pomyślę o chwili, kiedy nie będę już mogła się do niej przytulić, gdy będę chciała.
Brakuje mi wyobraźni co będzie potem. Już mi Jej brakuje.

Jerzy Włodarczyk · Wysłany: Wto 23:02, 08 Mar 2011 Temat postu:

bruni · Wysłany: Wto 23:17, 08 Mar 2011 Temat postu:

Jerzy, Jurku, Jerzyku:)
Pewnie masz rację.
Ostatnie dni wskazują jednak na to, że nasz czas jest krótszy niż nam się zdawało... Sad

We mnie są dla Niej uczucia ogromne, większe niż do niejednego człowieka. Nie rozpaczałam tak kiedy odchodził mój Dziadek. Jakkolwiek źle to brzmi, to taka jest prawda.
Piszę wprost, najwyżej ktoś odbierze to źle.
Ciężko opisać naraz w jednym poście wspólnie spędzoną dekadę.
Pewnie przy wielu okazjach będę jeszcze pisać, wspominać, że Toffi "to czy tamto"...
Myslałam, że jak podejdę do tematu pożegnania stopniowo, będę się oswajać z myśla, to bedzie łatwiej, ale nie jest. Nie da się przygotować na Jej odejście. Patrzę w Jej oczy i czuję żal pomieszany z radością, obawą i tyloma uczuciami.
Chciałabym te oczy, tego psa ocalić od zapomnienia, jak w piosence Grechuty.
b

Jerzy Włodarczyk · Wysłany: Wto 23:32, 08 Mar 2011 Temat postu: