Już nigdy nie kupię Goldena .

monia&vero

A ja napewno będę miała goldena Very Happy

to najpiękniejsza, najcudniejsza, najmądrzejsza i najbardziej ciapciowata rasa pod słońcem Very Happy

pomimo chorób, trosk i innych nie chcę żadnej innej rasy...

Hassan

Monina temat który założyłaś jest jak najbardziej potrzebny.
Sądzę że część osób które przygotowują się do kupna Goldena i trafią na te forum i ten temat , zrezygnuje z kupna tej rasy. I bardzo dobrze!!!!
Mniej będzie Goldenów w schroniskach bo właściciele się zawiedli na psie.
To że rasa się zmienia jest nieodwracalne.... ale wpływ na to mamy pośrednio my sami. Zmiany środowiska a przede wszystkim zanieczyszczenie. Ja sam okaz zdrowia, swego czasu (lat temu dzieścia) będąc na wyjeździe na Hel ,wykąpałem się w morzu od strony zatoki Puckiej......no i mnie trafiło od tego czasu mam problemy skórne na rękach. Co gorsza moja córka ma to samo. Nie pomagają żadne specyfiki i medykamenty.....musiałbym się wyprowadzić w góry bo jest uczulony na Szczecińską wodę która leci z kranu.
W przypadku psa który jest dużo bardziej narażony na wszelakie choróbska, jeden zniesie to nie odczuwalnie a inny będzie cierpiał katusze.
Nie odebrałem Twojego postu jak nowy nabywca Goldena, po prostu zdziwił mnie bardzo ten artykuł jako "świeży" człowiek na forum......i tak prawdopodobnie odbierze to więcej nowo przybyłych

Edyta_Neo

uhh...już dawno sobie tak dobrze nie poczytałam!! Very Happy

Monika odważnie podjęła temat,który nie jeden z nas by przemilczał Wink

Trafnie opisując goldena zwróciła naszą uwagę na wiele wciąż narastających problemów tej rasy.

ania76

Ja równiez zgadzam się że z tym że taki temat jest potrzebny..
a żeby pokazać jak różne są Goldeny to wystarczy że opisze moją Rafę- u mojej na przykład instynkt myśliwski jak najbardziej został zachowany- jeśli zobaczy bażanta, kaczkę lub inne ptactwo to nic wiecej jej nie obchodzi - leci jak strzała prosto w cel lub jak trzeba to najpierw skrada się w skupieniu, jednemu bażantowi wyrwała ogon.. Confused

a opis przytulas i ciapek wogóle do niej nie pasuje!
bawić się w formie szaleństwa owszem lubi ale nie przytulanie..- nie ma na to czasu - ją przecież energia rozpiera!!!

Na obcych za płotem szczeka, sierść najeżona - mieszkamy w domku i to pewnie też powód tego, ale myśle że nie tylko - uważam że to w wielkiej mierze po prostu jej charakterek - no cóż trafiłam na szaloną, energiczną babę i kocham ją taką jaka jest..
Uwielbiam tą rasę ale czy mogę napisać że na pewno będę miała zawsze goldena..?

lussi

Ja też raczej nie chciałabym juz goldena.
Wprawdzie w wychowaniu dałam radę, ale przez to, że piesek zwyczajnie mi uciekał na spacerach i nie dawał się skusic na nic - musiałam jednak iść na szkolenie. Chociaż nie powiem, że coś pomogło. W końcu jednak udało mi się ja tego oduczyć..
Wg mnie błędem jest określanie golden retrievera psem bardzo łatwym do tresury i w wychowaniu. Nie jest to najgrzeczniejszy piesek

po 1-sze golden jest psem z dość dużym instynktem łowieckim. Po 2.. tutaj jest tematem do dyskusji czy jest dobrym towarzyszem dzieci. Cóż.. golden to tylko pies. Każdy pies ma zęby i może ugryźć. Zdażają się agresywne goldeny? tak. A łagodne amstafy? też. Mówi się, że golden to pies dla osoby, która ma psa po raz pierwszy, ale ja w to wątpię. Mi np. o wiele łatwiej było wychować owczarka niż goldena. Poza tym te choroby dziedziczne i nie tylko. Saba uwielbia skakać. Kocha pokonywać skałki. Ale po 5 skokach juz kuleje mimo, że chce skakać dalej. To jakim psem będzie golden zależy od wychowania i podejścia (a nie raz i charakteru) właściciela do maleństwa. Jeżeli osoba bierze to tak " aa to tylko golden, pójdzie łatwo" to co? czy piesek będzie go słuchać? oczywiście, że go oleje. Do goldena trzeba być bardzo konsekwentnym. Jeżeli pozwolimy raz wejść na łóżko - będzie juz w chodził zawsze. Jeśli za drugim razem go skarcimy nie będzie wiedział za co. Na osiedlu mamy panią, która jest w posiadaniu ślicznej labrarorki. Sunia ucieka. Można powiedzieć, że nałogowo

zaraz jak zostanie spuszczona ze smyczy - pobawi się dla zmyłki z pieskiem po czym ucieka nie patrząc nawet czy właściciel jest czy go nie ma.
O właśnie. jedną wielką WG MNIE WADĄ jest miłość goldenka do każdego człowieka.
Przecież jeśli ktoś powie "oj jakiś Ty śliczny" a właściciel jest powiedzmy z sklepie to piesek pójdzie za obcą osobą bo się uśmiechnęła. Przez to się boję gdziekolwiek zostawiać Sabę samą lub nie widzieć jej przez krzaki w lesie. Saba jest takim psem, który kocha właściciela miłościa szczególną, ale obcego człowieka również daruje uczuciem sympatii. To cały golden.
Wprawdzie muszę ją pochwalić, ze ostatnio mi na spacerze przypomniało się o bardzo ważnym spotkaniu w kościele, zostawiłam psa z właścicielką jej koleżanki, szili, a sama pobiegłam do kościoła. Saba za nic nie chciała ruszyć się z miejsca i szczekała za mna Very Happy

jejku to było takie słodkie, ze jak tylko przyszłam to ją cały dzień przepraszałam za to, że została zostawiona Very Happy

w poście mogą być nie oddzielone od siebie spacjawyrazy, ale to dlatego, że ona szwankuje ;/ ;/ ;/ sorki bardzo Smile

lussi

Monina&Breguś

Przez to właśnie że goldeny uznano za tak wrażliwe i delikatne ,ta rasa zaczeła mieć ''branie'' jak nowe ziemniaki na targu!
Ich wrażliwość i delikatność ludzie zaczęli nieświadomie lub też świadomie ''nagniatać'' szałem na zakup takiego psa. Kilka lat temu doszło do tego że Goldeny w Polsce to był istny hit i szał mody a pisano i mówiono o nich wszędzie.Nie słyszałam żeby tak pisano o Nowofunlandach,Owczarkach szkockich,Seterach...chyba że czytać nie umiem i jest ze mną coś nie halo.Na wystawach zaczęto odnotowywać ich największe liczby spośród innych ras a hodowle zaczęły wyrastać jak grzyby po deszczu.Niestety doszło do tego że porównanie dobrze sprzedającego się psa rasy Golden Retriever do sexownej bluzeczki extra fasonik hot fashion z allegro ,zaczęło funkcjonować w życiu realnym a sam pies zaczął się lepiej sprzedawać na allegro niż sama bluzka!
Wrażliwość i delikatność goldena doprowadziła do tego że ludzie zatracili się w rzeczywistości i zaczęli te psy traktować jak disneyowskiego Pluto,uważając że on wszystko rozumie,jest mądry i inteligentny,kocha dzieci i swoją rodzinę i wogóle jest cycuś! Zero wad.Tymczasem psy z wrażliwych zaczęły się robić przewrażliwione a z delikatnych lękliwe.I tak jak może to być sporadyczny przypadek,tak i może dojść do tego że będzie się to rozwijało na skalę rangi wyższej i ''ładnie ''przekazywane z pokolenia na pokolenie.Można powiedzieć że golden jest słodką ciapą,ale doszło do tego że z ciapy za kilka lat zrobi się zupełnie nieporadna ciota jeśli ludzie nie pohamują w min.ślepym rozmnażaniu tych psów .pomijając ten drobny fakt że kiedyś wszystkie machały ogonem na boki a teraz coraz więcej macha w kółko co jest uznawane za wadę.

angelaa

ja jeszcze na ten temat Smile

Ja o chorobach tej rasy coś wiem, bo dużo Z Szilem przeszłam, ale t nie znaczy, że z takiego powodu już bym takiego psiaka nie chciała, bo owszem zaryzykowała bym. Oczywiście wiadomo, że psinka która dużo choruje przyzwarza wiele kłopotów i zmartwień, ale to nie oznacza, że ta rasa jest gorsza, bo nie tylko one chorują, a że zwracamy na to większą uwagę, to tylko dlatego, że taką rasę właśnie posiadamy.

Cookie Monster

Ala_Pasiowa

Dla mnie golden, to jest to!

Mój pierwszy pies Jack był miksem goldena. Dzięki niemu zaczęłam interesować się rasą, porównywać cechy mojego psa i rasowego "podręcznikowgo" goldena. Uszy były nie takie, ogon nie taki, ale charakter jak najbardziej goldeni. I ten charakter, a dokładnie inteligencja, wrażliwość, sympatia do całego świata mnie urzekły.

Po jego odejściu nie wyobrażałam sobie, że mogę mieć psa innego niż golden. Pojawił się bardzo szybko - z adopcji. Jest całkiem inny - można powiedzieć, że Jack był ekstrawertykiem, a Pasio jest introwertykiem, ale jak najbardziej mają wspólne cechy charakteru - inteligencję, wrażliwość, wielkie serducho.

I wiecie co? Pani od której Pasia odbierałam, poinformowała mnie, ze pies jest bardzo chorowity - ma alergię skórną, pokarmową, ma na skórze pęcherze, często biegunki i wymiotuje z niewiadomych powodów, choruje też na uszy. Skóra prezentowała się okropnie, alergii pokarmowej naocznie stwierdzić nie mogłam.

Pokiwałam głową i przyjęłam psa z "dobrodziejstwem inwentarza", wychodząc z założenia, ze najwyżej będziemy się leczyć - widziały gały, co brały. A że rasa słabnie, każdy widzi.

Pasio jest z nami ponad półtora roku. Nigdy nie mieliśmy większych problemów ze zdrowiem. A co to jest jakakolwiek alergia nie wiemy do dzisiaj.

Jerzy Włodarczyk

To moje szybkie łącze odcina mnie od wielu tematów. Na wsi jestem w stanie śledzić tylko te w których juz się załapałem a i to nie wszystkie a odpowiadać to jeszcze inna bajka Confused

Bardzo interesujący problem Moniko poruszyłaś więc sie do dyskusji z opóźnieniem włączam. Chociaż może nie powinienem Surprised

No, skoro juz zacząłem to jazda tylko odwróce kolejność Twoich tez tez Smile

Dorota&Frodo

Jerzy Włodarczyk

kesse

magerka4

Z pieskami jak z ludzmi jedne bardziej choruje a inne wcale a kocha się tak samo