Co zrobić gdy rodzice się kłócą?

Siugowa

Oj Jurku, u mnie nie ma przez cały czas cacy. Ale jesteśmy razem bo chcemy i chcemy a nie musimy się dogadać. Tu jest ta różnica pomiędzy chem a muszem. Ja jestem z mężem 13 lat po ślubie a 20 lat jesteśmy razem. I mimo wszystko uważam że jest sztuką być tyle lat razem i chcieć dalej być. Można się pokłócić o brudną szklankę. Przy czym ta brudna szklanka jest tylko pretekstem do awantury o coś większego. Jak napisałeś, awantury nie biorą się z niczego. Ale awanturować się też trzeba umieć.
Bardzo ładnie napisałeś żeby rodzicom powiedzieć co się czuje gdy się kłócą.

dominia1996

Jerzy Włodarczyk

Jerzy Włodarczyk

Siugowa

Jerzy Włodarczyk

SyLwiaa · Wysłany: Pon 21:07, 22 Mar 2010 Temat postu:

Kochani . Mam wielki problem . Bardzo chciałabym pomóc mojej przyjaciółce . Jej rodzice ciągle sie kłącą. Praktycznie codziennie. Tata pije . Ona ciągle z nim rozmawia, że ją i jej mame to boli, że wyrzadza im krzywde ale on tego nie rozumie ciagle robi awantury. Kurcze chce i musze jej pomoc ale nie wiem jak. Ona ciągle jest załamana, smutna. Nie wiem co robic. Wiem, że ona sama zobie z tym problemem nie poradzi. Pomózcieeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee

karolka · Wysłany: Pon 21:32, 22 Mar 2010 Temat postu:

Sylwia wiem co to znaczy, mam w rodzinie wujka alkoholika, który tak właśnie zatruwa życie swoim bliskim. I my cioci od kilku lat mówimy jedno, w kółko, nieprzerwanie. "kobieto, odejdź od niego, pokaż mu że jeśli nie przestanie to już z nim nie będziesz".

Do tej pory się nie udało,ale liczymy na to.

A tak poza tym to może się przedstawisz w who is who? Smile

nic o Tobie nie wiemy!

Jerzy Włodarczyk · Wysłany: Wto 2:03, 23 Mar 2010 Temat postu:

Aga&Luna · Wysłany: Wto 2:28, 23 Mar 2010 Temat postu:

SyLwiaa · Wysłany: Wto 19:54, 23 Mar 2010 Temat postu:

no już się przedstawiam:
Sylwia z Czewy ;D 16 lat. ;D coś jeszcze ? ;D

Mama Patrycji ( bo tak ma na imie moja przyj.) jest po jej stronie.
Rozmawiam z Patrycją staram sie z nia być częsciej (mimo, że mieszkamy daleko od siebie) ale normalne jest chyba to, że nie pomoge jej w taki sposób. Co z tego, że zabiorę ją gdzieś jak ona wróci do domu i znów będzie wysłuchiwała tego samego.
A jeżeli chodzi o pedagoga to ona się na to nie zgodzi. Nie porozmawia z nim. Sąd i policja to tez nie jest takie proste rozumiecie chyba. Ale jeżeli nic nie pomoże (gdzie wszystko na to wskazuje) to zrobimy tak jak powiedzialas.

Jerzy Włodarczyk · Wysłany: Śro 2:24, 24 Mar 2010 Temat postu:

Cookie Monster · Wysłany: Śro 10:44, 24 Mar 2010 Temat postu:

Z w rodzinach z problemem alkoholowym, to jest tak, że zakładając, że to facet (a najczęściej tak jest) ma problem z alkoholem, to jedynie kobieta może spowodować, że problem się jakoś rozwiąże. Według mnie dzieci nic nie wskórają, chyba że sytuacja jest taka, że tata jest nadwyraz inteligentnym, wrażliwym i kochającym rodzicem, który wie, że błądzi i skargi dziecka będą dla niego motywacją do leczenia lub zaprzestania picia. Ale osobiście nie znam takich ojców. Boli mnie to, kiedy dzieciaki pytają "co zrobić", bo tak naprawdę przy normalnych warunkach nie zrobią nic. To matka ma obowiązek a) zmotywowania lub zmuszenia męża do leczenia b)wywalenia go z domu na zbity pysk. Kobiety nie rozumieją, jak ważna jest ich niezalezność i samodzielność (takie wychowanie w naszej patriarchalnej kulturze), pchają się w związki poddańcze, świadomie wybierają rolę bycia utrzymywanej. To ja się nie dziwię, ze potem kiedy facet chleje na potęgę i rujnuje psychikę wszystkich członków rodziny, że ona nic nie jest wstanie z tym zrobić. OK, nie wszystko da się załatwić w ciągu tygodnia, ale znam rodziny, gdzie problem ten ciągnie się od x lat, gdzie dzieci już dawno wyprowadziły się z domu, a kochany tatuś dalej chleje, a kochana mamusia dalej nie wie co z tym fantem zrobić i wypłakuje się koleżankom w rękaw. Natomiast potraumatyzowane dzieciaki często nie są w stanie budowac w dorosłym życiu normalnych relacji z partnerem lub własną rodziną. Do tego niejako w spadku otrzymały większe lub mniejsze słonności do popadania w nałogi. Super! Evil or Very Mad

Patrze na to z perspektywy osoby, której rodzice się rozwiedli i wiem, że rozpad rodziny jest rzeczą niefajną. Ale kazdy rozpad rodziny przynoszący wewnętrzny spokój jej członkom jest lepszy, niż trzymanie się na siłę w kupie i wzajemne unieszczęśliwianie się.

Jerzy Włodarczyk · Wysłany: Śro 21:39, 24 Mar 2010 Temat postu: