eutanazja psa

Cookie Monster

Zanim jeszcze dostaliśmy w prezencie Cookiego znajoma podrzuciał nam informację, że gdzies koło bodaj Poznania jest jakaś hodowla goldenów, w której niedawno urodziły się psy, z których część jest do oddania za darmo. Jeśli nie znaleźliby się chętni do ich zabrania, szczeniaki miałyby zostać uśpione. Wtedy było to dla mnie zupełnie niejasne, a teraz rozumiem, o co chodziło.
Nie wiem, jaki był stan zdrowia psów, jednak ja również jestem za eutanazją wyłącznie w ekstremalnych przypadkach, kiedy leczenie zwierzęcia nie ma perspektyw na sukces i uporczywe utrzymywanie go przy życiu byłoby dla niego cierpieniem.
W przypadku hodowli, o której piszę powyżej, nie oddawałabym jednak psów za darmo, aby wykluczyć osoby przypadkowe i osoby, których nie stać na utrzymanie takiego (prawdopodobnie chorego) psa. Ale jak widać hodowla swym aktem łaski dla psiaków chciała się po prostu szybko pozbyć problemu i mieć jednocześnie czyste sumienie.

BabyCakes

Dorota&Frodo

Shinigami

A ja sparaliżowanego psa wolałabym uśpić, tak samo jak wolałabym żeby mnie uśpiono jakby mnie sparaliżowało i nie byłoby szans na normalne życie...
Szczerze to wole żeby pies żył krócej ale faktycznie przeżył życie a nie tylko egzystował... bo jaką radość z życia ma taki sparaliżowany pies? Ani pobiegać za patykiem, ani popływać...serce by mi pękło widzą jak pies się męczy, bo moim zdaniem tak jest.
A co do agresywnych psów i Pana Gałuszki, to chyba nie jest w stanie indywidualnie wszystkich psów w schorniskach które są agresywne przekierowywać ... a mało kto weźmie sobie na głowę agresywnego psa z którym nigdy nic nie wiadomo...i tak sobie będzie pies egzystował 2 -3, 10 lat w schornisku...nie jeden tam umrze ze starości...

kesse

Basiu nie zycze tego Tobie ani nikomu ,ale ciekawe co byś powiedziała gdyby Twój psiak miał sparaliżowane tylne łapki i jest dla niego szansa zyc ale poruszając sie na "wózku" dla psów. Poszłabys do weta uspić Shadow'a?

Shinigami

Ja pisałam o sytuacji całkowitego paraliżu, kiedy na normalne życie nie ma szans.
Ale odpowiadając na Twoje pytanie, gdybym uznała że pies się męczy - tak zrobiłabym to, z bólem serca i pewnie depresją, ale dlaczego pies ma się męczyć przez to że jestem egoistką i chciałabym żeby był ze mną przez całe moje życie?

Monika&Fino

A ja wam powiem, ze kiedy wydawalo mi sie ze nigdynie moglabym uspic swojego psa bez wzgledu na wszystko, do czasu...
Miala kiedys kundelka, to byl moj pierwszy pies, wziety z ulicy jak mial ok. 9 miesiecy, cudowny, najinteligentniejszy pies jakiego spotkalam na swojej drodze. Po kilku latach okazalo sie, ze ma bialaczke...
Leczylismy go. Bral chemie, taka jak mogl, nie skapilismy pieniedzy i czasu, robilismy wszystko zeby go uratowac. Lekarz, wpsanialy nawiase mowiac, to serdecznie pozdrawiam dr Milbauera, dawal mu kilka miesiecy, Rex zyl jeszcze dwa lata. Mowiac szczerze myslalam, ze to przeszedl, ze bedzie dobrze. Niestety ktorej niedzieli, wlasciwie ni z tego ni z owego, pogorszylo mu sie. Nie chcial wychodzic na dwor, byl przygnebiony. Rano przyszedl do mnie, wzielam go na lozko. Poczulam, ze jakos dziwnie bije mu serce i poszlam po tate. Po chwili dostal straszliwego paralizu calego ciala. Cierpiaj niesamowicie. Postanowilismy mu ulzyc i jechac do weterynarza. Nie zdazylismy. Zmarl nam w samochodzie. Wtedy poprzysieglam sobie, ze juz nigdu nie dopuszcze do takiej sytuacji. Jesli, nie daj Boze, ktorys z moich psow ciezko zachoruje, nieuleczalnie, to nie pozwole mu tak cierpiec jak Reksowi, nigdy. To bylo dla mnie gorsze przezycie niz jakbym miala patrzec jak w spokoju odchodzi... uwierzcie mi...

Cookie Monster

A ja widziałam psa bez tylnych łap. Zamiast nich miał doczepiony wózek. Popylał na smyczy żwawiej niż niejeden zdrowy. Poza tym kiedyś już wklejałam linki z filmikami psów z protezami całych kończyn. Zwierzaki radziły sobie świetnie. A to, że nie będą już nigdy w pełni sprawne? Ile osób choćby na forum ma psy z dysplazją przed albo po zabiegu, które również nie mogą już hasać jak kiedyś.
Co do eutanazji psów agresywnych: Myślenie powinno być ukierunkowane w zupełnie inną stronę - nie dopuszczajmy do nadmiernego rozmnażania się psów, uczmy ludzi czym jest pies i jak z nim postępować, eliminujmy przypadkowych właścicieli psów i nakładajmy na nich obowiązki. Znów przytoczę tu przykład choćby Drezna (nawet jeśli realia polskie i niemieckie wyglądają inaczej, to zawsze będę twierdzić, że warto wzorować się na dobrze funkcjonującym systemie): podatek za pierwszego psa wynosi 108 euro, za drugiego 118 euro. Kara za uchylanie się od płacenia to 2500 euro - i jest to egzekwowane! Nikt dla fanaberii nie kupi zwierzęcia, żeby płacić takie kwoty i każdy się pięć razy najpierw zastanowi. Znacznie więcej osób niż w polsce prowadza swoje psy na szkolenie, ubezpiecza je od wypadków i chorób. Po ulicach nie szwędają się bezdomne psy, mają dobre warunki w schroniskach (dzięki podatkom). Ludzie chętnie pomagają zwierzętom, bo znaczą dla nich niemal tyle samo co członkowie rodzin. Wówczas pytanie o eutanazję praktycznie się nie pojawia, bo to jasne, że o życie i zdrowie zwierzęcia walczy się do końca. Jedynym argumentem dla mnie przemawiającym za uśpieniem byłby potwierdzony brak perspektyw w leczeniu i niepotrzebne cierpienie psa.

A tak w ogole, to gdyby nie fakt, że mamy już jednego bęcwałka i że nie mamy odpowiednich warunków mieszkaniowych, z wielką chęcią przygarnęlibyśmy z Aurei jakieś maleństwo - bez znaczenia na wiek, stopień agresywności i rodzaj choroby!

Monina&Breguś

O tym pieseczku na wózku również ogladałm film ale w TV.Rzecz w tym że jeśli ktos podejmie decyzję o tym by opiekować się takim psem-niepełnosprawnym,to musi mieć dużo czasu i trochę pieniędzy.Miej goldena jeżdżącego na wózku i spędzaj przy tym 8 godzin dziennie poza domem.Myślę że nie byłoby łatwo.Sprzęt rehabilitacyjny dla psów niepełnosprawnych też zapewne kosztuje niemałe pieniążki,a na to nie stać wiele polskich rodzin.
Co do usypiania zwierząt,to jestem za kiedy zwierze nie ma szans na przeżycie albo przyszłość planowana jest w czarnych kolorach np.nowotwory złośliwe,paraliż ciała itp.Nie wiem czy byłabym w stanie patrzeć jak moje zwierze cierpi katusze a ja się cieszę tylko z tego że jeszcze oddycha i mam świadomość tego że zyje.
Dla mnie jest to bardzo delikatny i emocjonalny temat,bo pisanie na ten temat nie ma nic wspólnego z tym co przeżywamy kiedy niestety stajemy oko w oko z taką sytuacją i musimy podjąć właściwą decyzję.Właściwą decyzję nie dla nas,dla naszego ukochanego pupila.Czasami jednak ukrócenie tego cierpienia i bólu,to nasz dług względem psa który powinniśmy świadomie i szczerze spłacić.