wiara w duchy

Magda&Lucky

A ja powiem krótko: wierzę. Nie będę tu teraz podawać powodów i dowodów, ale z pewnością istnieje świat poza naszym ziemskim i materialnym. Czymś duchowym są przecież też nasze myśli.

stary b/ majtek

dominia1996

Dixie

dominia1996

Jak weszłam na naszą-klasę to 6 na 8 zdjęć były zdjęciami Jacksona. A jak ktoś napisał że go nie lubił to jest wielkie oburzenie a założę się że połowa osób które teraz twierdzą że go zawsze kochały, jeszcze rok temu gdyby ktoś powiedział żę lubli MJ to by go wyśmieli.

Moja wypowiedź jest chaotyczna ale nie wiedziałam jak to napisać mam nadzieję żę się połapiecie Wink

Cookie Monster

A ja zawsze uwielbialam MJ. Nauczylam sie nawet Moonwalking

.

Nika

Ja styczności z duchami nie miałam no chyba że wliczyć spoglądanie psa w jedno miejsce przez dłuższą chwilę Laughing

Ale chciałam opowiedzieć o czymś innym tzn o historii mojej ś.p babci.
Jak jak słyszałam tą historię pierwszy raz w wieku 10 lat byłam zdziwiona i jednocześnie przerażona ale przejdźmy do sedna(opowiem tak jak pamiętam jak babcia mi to opowiadała):
Babcia całe życie była wierząca i to bardzo kiedy miała ok 30 lat pojechała do Krakowa na kilka dni. Wracając do domu (mieszkała w Kielcach) stojąc na peronie zobaczyła starszą panią sprzedającą kwiaty po chwili nadjechał jej pociąg, miała do niego wsiąść wchodziła już po schodkach jednak cały czas myślała o tych kwiatach jak to pięknie będą wyglądać przy obrazie Maryi i że Matka Boska na pewno ucieszy się z takiego gestu więc zawróciła z myślą że przecież jeszcze zdąży wsiąść do pociągu. Podeszła do kwiaciarki wybrała najładniejszy bukiet myśląc o tym że Matka Boska będzie szczęśliwa. Płacąc za bukiet usłyszała ruszający pociąg, ale stwierdziła że poczeka na następny. Jak się później okazało pociąg którym miała jechać wcześniej wykoleił się a w wagonie w którym miała siedzieć wszyscy pasażerowie zgineli Rolling Eyes

Może to i nie o duchach ale jak dla mnie w tamtym wieku przerażające.

Poza tym jak już mówię tu o babci to opowiem i to ale to też nie o duchach. Moja babcia dożyła wieku 82 lat jednak ostatnie 4 lata przeleżała w łóżku po dwukrotnym wylewie i paraliżu prawej strony. W ostatnich 2 miesiącach przebywała w szpitalu odwiedzaliśmy ją z ojcem jak najczęściej było to możliwe czyli w prawie każdy weekend. W ostatnim tygodniu nie kontaktowała leżała nieruchomo z oczami spoglądającymi ślepo w sufit i tak w tym ostatnim tygodniu odwiedziliśmy ją w niedzielę a w poniedziałek wracaliśmy do Katowic. Nocowaliśmy u cioci i w drodze powrotnej do Katowic ojciec się nas(mnie i brata) pyta czy podjedziemy jeszcze odwiedzić babcię zapadła grobowa cisza jedynie w myślach mówiłam tak odwiedźmy ją bo już nigdy jej nie zobaczymy miałam po prostu przeczucie że nigdy już jej nie zobaczę. Ojciec powiedział jednak że nie bo i tak się z nią pożegnaliśmy a ona i tak nie kontaktuje. Mówił to z wielką gulą w gardle a ja miałam wtedy łzy w oczach bo czułam że już jej nie zobaczę, tej nocy zmarła Crying or Very sad

Czy to rzeczywiście przeczucie? Ja uważam że tak i mimo że miałam w tedy z 13 lat to po prostu to czułam i na drugi dzień tak jakby czekałam tylko na telefon od taty że babci nie ma już (dodam że właśnie w noc jej śmierci śniła mi się tak jakby przyszła się ze mną pożegnać) Straszne uczucie Crying or Very sad

lussi

dominia1996

Boże, dziewczyny. Strasznie się wzruszyłam. Łzy mi lecą.
Ale macie szczęście, że znałyście te wspaniałe kobiety, że wiecie o ich wiecznej miłości.
Ja nie znałam swojej babci (ze strony taty) ani dziadka (ze strony mamy) Crying or Very sad

Creff

[link widoczny dla zalogowanych]

http://www.youtube.com/watch?v=xD0XJwQMJZM

Nie wiem, czy Wam to już kiedyś pokazywałam.
Historia mojego miasta.
Śmieszna moim zdaniem. Tzn poki media sie o tym dowiedzialy wierzylam w to.
Ale teraz... wszyscy robia sobie jaja. W sumie juz to wszystko jakos ostygło.
Na szczęście. ;P

dominia1996

Widziałam to jak w Faktach było. Ja tych wiadomości nie oglądam ale mój tata tak i kiedyś jak byłam sama z tatą w domu to z nudów obejrzałam. Akurat musieli o tym duchu mówić Confused

Muszę się przyznać, że zaraz po zakończeniu proramu zostałam sama w domu bo tata z psem wyszedł. Już mi rowerek w głowie dzwonił

ale to wyobraźnia działała...

A jak "Upiora Opery" czytałam to później się sama z siebie śmiałam. A było tak:
Mama wróciła z zakupów i postawiłą torby w przedpokoju. Ja sobie siedzę i książkę czytam (nie pamiętam jaki to był fragment) i w torbie coś się poluzowało i się przewróciła. Ja aż podskoczyłam...
No ale to było takie bez sensu bo jakby do mnie Eric (upiór) przyszedł to chyba bym się nie bała

lussi

flexin

A ja mieszkam na przeciwko cmentarza i powiem wam szczerze, że w nocy tam ŻYWEJ DUSZY NIE MA hehehe same duchy Razz

A propo przeczucia uważam, że dużo w tym jest prawdy, osobiście sam nie miałem czegoś takiego ale znam bardzo wiele osób które miały różnego rodzaju przeczucia i jak wyżej opisany przypadek.

lussi