Wspomnienia

abtar

Ja tam czasy komuny to jak przez mgłę pamiętam , ale zapamiętałem jedno zdarzenie, które miało miejesce i za czasów komuny i za czasów PO PIS SLD i całej tej dzisiejszej sieczki a mianowicie, jako mały chłopiec miałem dość poważne problemy z krtanią, pamiętam jak dziś jak budziłem się w nocy nie mogąc oddychać i leciałem do rodziców. Tato zrywał się i leciał do sąsiada zadzwonić po pogotowie. Pamiętam widok pędzącej Nyski na sygnale !!! autentycznie ta Nyska pędziła pod górę pod mój blok. Dostawałem zastrzyk i wszystko wracało do normy i czułem, że jak panowie w faruchach przyjdą to wszystko będzie ok.
Jakieś półtora roku temu wezwaliśmy pogotowie do babci, która zasłabła i bardzo źle się poczuła. Czekaliśmy 30 minut !! !! !! Karetka podjechała pod dom babci więc wyszedłem po nich. Pan lekarz oczywiście najpierw się musiał wygramolić z karetki i zabrać jakąś walizę. Powiedziałem mu "Czy może by się pospieszył trochę !!" usłyszałem "...już już...". Gość wszedł do mieszkania podszedł do babci i pyta "Gdzie boli !!" więc babcia pokazuje, że brzuch więc oczywiście jak to lekarz zaczął ugniatać babcię jak jakieś ciasto. Babcia krzyknęła że ją boli więc lekarz się wydarł "PROSZĘ SIĘ USPOKOIĆ !! !! " wtedy nie wytrzymaliśmy i powiedzieliśmy mu żeby opuścił mieszkanie bo babcia jeszcze na zawał zejdzie... i wtedy się zaczęło !! Lekarz zaczął się wydzierać, że obciąży nas kosztami, że jesteśmy niepoważni i że rząda od nas nazwiska bo on tego tak nie zostawi.
Że tak powiem na kilku kopniakach wyprowadziliśmy psychola z mieszkania i zawieźliśmy babcię do szpitala (niestety miesiąc później babcia odeszła).
Także takie mam porównanie tamtych czasów do dzisiejszych.

Dorota&Frodo

Jurku. Prawda jest jak dupa-każdy ma swoją.

monia&vero

Jerzy Włodarczyk

ania76

ja tam za bardzo się wypowiadac nie mogę, bo z komuny pamiętam tyle że mama ustawiała mnie w kolejce po kawę i jak na religii przed świętami dostawaliśmy solone masło czy margarynę i wszystkie dzieciaki wracały i lizały pyszne solone kostki...
a reszte to już tylko to co usłyszałam albo wyczytałam...

a co do okresu wojennego - cieszę się że nie przeżyłam tego na własnej skórze..
..wiem że nie da się opisac tego co przeszli Ci którzy to przeżyli, więc nie bede pisac żadnych "mądrości"...
wystarczy mi zdjęcie mojej babci jak osiwiała w jeden dzień..

Siugowa

Jurek, a w czasie Powstania byłeś w Warszawie? Pamiętasz coś?
Czasem rozmawiam z ludźmi mniej więcej z Twojego rocznika. Pamiętają wojnę po swojemu, że np. jak tylko Niemcy podeszli pod wieś to łapali ciepłe ubrania, pierzyny i do ziemianek w las. Zależy co kto widział, co komu zaszło w pamięć.
Wojnę znam z książek. Tylko są książki i książki. Z "prawdziwych" Baroszewski, Grzesiuk, Bratny (jak mnie Krzych zobaczył z podniszczonymi "Kolumbami" w ręku, uśmiechnął się "no, nie żartuj", nie wiem który raz to czytam) "Z otchłani" Z. Kossak i jeszcze kilka. Powojenne: "Będziesz przeklinał ten dzień" Lechowicza.
Z nowszej, swojej historii, ja też pamiętam plasterki wędliny popychane palcem na koniec kromki. I kolejki, i radość jak tata załatwił czarne, i kanapki z dużą ilością masła i marmoladą. I że nic nie było w sklepach. Jod podawany po Czarnobylu ( a to już 86). Masło i żółty ser z darów. I jak kiedyś byłam na scholi i ksiądz przyniósł stos zachodnich ubrań i wg niego byłam głupia, że nic nie chciałam wziąć. I na schole już nigdy nie poszłam, nie tylko dlatego, że nie umiem śpiewać. Westerny w telewizji, radzieckie filmy. I przepustki do innego miasta w stanie wojennym. I pewnie jeszcze więcej mogę napisać.
Moi chłopcy dziwią się, jak im mówimy, o czarnobiałej telewizji, 2 programach, że kiedyś keczupu nie było. Hi hi, z rozpędu dostałam nawet pytanie, czy jak byłam mała to były kartony i kredki.

Cookie Monster

A wiecie, że takiego komunizmu KOMUNIZMU to u nas nigdy nie było? Nigdy nie zostały u nas zrealizowane wszystkie założenia marksistowskiej ideologii. Dlatego bardziej pasuje okreslenie socrealizm. Mowi sie tez o epoce PRL, tu we wschodnich Niemczech też nikt nie używa sformułowania komunizm, ale czas DDR (NRD).
Ja urodzona w 1983 z tej całej "komuny" coś tam pamietam, ale że był to czas mojego dzieciństwa, to dobrze ten okres wspominam. Pamietam też, jak kolekcjonowało się puszki po napojach przywiezionych z zachodu, pamietam kolejki po cukier; ostatnio nie moglam sie nadziwic jak na zdjeciu z przedszkola w paczce od mikolaja (w raczej w siatce, w jakiej dzis kupujemy pomarancze) znajdowalo sie jablko, pomarancza i czekolada Wawel w takim szarym opakowaniu. Do dzis polaczenie zapachu czekolady i pomaranczy jest dla mnie niemal szlachetne. I banany! Przywiezione przez ciotke kolezanki z Niemiec (już nieco zbyt dojrzałe). Co jest fajne, to to, że mieszkając teraz w Niemczech wschodnich otaczają mnie ludzie, dla których tamta epoka była codziennością i jakoś wydaje mi się, że lepiej tu pasuję.
Co do wojny: już chyba z 3 razy zaczynałam pisać moją odpowiedź na ten temat, ale jest mi jakoś zbyt ciężko, w głowie za dużo myśli. Pewne jest, że uważam się za straszną szczęściarę mogąc żyć w czasie i miejscu, gdzie nie toczy się żadna wojna (jak wybuchnie, to od razu strzelę sobie w łeb, i mojemu psu też). Boje się wojny jak ognia, śni mi się kilka razy w miesiącu, wczoraj czytałam artykuł o wojnach, które toczą się obecnie na świecie, o ludobójstwach, o masakrach - tym samym zafundowałam sobie materiał do snów na następnych kilka miesięcy. A tak na marginesie polecam film "Anonima -kobieta w Berlinie" z zeszłego roku (produkcja niem.) - o II wojnie z innej perspektywy.
Co do powstania 1944 - dziadek opowiadał, że w tym czasie był wcielony do armi ZSRR. I że w czasie trwania walk armia rosyjska dotarła do brzegu Wisły (wówczas przyszedł rozkaz o niepodejmowaniu ataku na miasto). I opowiadał, że stali tak bezczynnie, a wielu polaków, będących również pod rosyjskim dowództwem rzucało się do rzeki, by dostać się na drugą stronę i pomagac. Z miejsca byli rozstrzeliwani. Dziadek mówił, że rozkaz był taki, by czekać, aby powstanie samo się wykrwawiło.

Jerzy Włodarczyk

Jerzy Włodarczyk

Siugowa

Aga, to musiało być hm nieprzyjemne (mało powiedziane) dla Dziadka.
I kolejny powód żebyśmy odwrócili się od Rosjan. Ale że historia chciała inaczej...
Jurek? ale do obozu w Pruszkowie?
Wojna wojną. Ja lubię czytać i gadać o wojnie ale nie o sztywnych faktach ale o historii ludzi z tamtych czasów. Już wiem, że książki pisane były "tak jak się powinno". Dlatego piszę o książkach i książkach. Kossak Szczucka w "W otchłani" pisała nie tylko o głodzie, biciu (i sami wiecie) w obozie koncentracyjnym ale i o kapo współpracująchy z Niemcami, o tym jak się żyło "na kanadzie". Prawda.
Jerzy, ludzie są różni i mogą mieć inne poglądy. Wiek też robi swoje.
Diagnoza społeczna 2009, którą robimy (ankieterki) co 2 lata, wykazała, że jesteśmy szczęśliwsi niż kiedykolwiek. Jednocześnie wśród starszych, pamiętających komunę czasach, wyszło, że lepiej się żyło przed 89. Paradoks.
Moi chłopcy żyją w innym świecie. Już. "Mama, deszcz pada, zawieź mnie do szkoły" 500 metrów. Ja, wyrodna matka mówię "kapur na głowę i zasuwaj", i już zmykają, bo wiedzą, że zaraz zacznę o tym jak to babcia szła do szkoły 5 km. I dzisiejsze dzieci też. Czasem proszę mamę, żeby opowiedziała, jak sama się uczyła, o tym jak dostawała linijką od nauczyciela gdy się czegoś nie nauczyła. Teraz taki nauczyciel dostałby pozew do sądu. Zmiany zachodzą obok nas, bardzo szybko. I jakoś musimy przejść przez to życie, akceptując je czy nie. Byle po ludzku.

Jerzy Włodarczyk

Dorota&Frodo

Jerzy Włodarczyk

Dorota&Frodo