potrzebny towarzysz dla chorej Emilki

iwut

Witam, poszukuję szczeniaka goldena lub labladora dla mojej 3-letniej córeczki Emilii. Emilcia urodziła się z rozszczepem kręgosłupa i wodogłowiem. Pomomo wielu traumatycznych przeżyć (5 operacji, ciągła rehabilitacja) jest bardzo mądrym i pogodnym dzieckiem. Obecnie nie chodzi, lecz nie poddajemy się. Emilia nie ma rodzeństwa i coraz bardziej cierpi na brak przyjaciela. Może ktoś ma do oddania lub do odsprzedania po BARDZO okazyjnej cenie szczeniaka lub młodego pieska tej bardzo łgodnej rasy? Z powodu bariery odległośći w grę wchodzi piesek z województwa łódzkiego lub ościennych. Pozdrawiam Smile

Cavia Evi i Guliver

pies dla niepełnosprawnego dziecka musi być odpowiednio wyselekcjonowany, żeby później nie trzeba było go oddawać bo np jest zbyt dynamiczny do rodzaju niepełnosprawności pani córeczki.
Pozdrawiam w razie pytań proszę pisać na pw
Postaram sie skierować do odpowiednich osób - sama jestem niepełnosprawnym pedagogiem i mam selekcjonowanego psa, a mój małżonek ma jak pani córeczka rozszczep kręgosłupa więc problemy z tym związane nie są mi obce.

Jola66

Witam. A może dogoterapia. Można ustalić spotkanie:

[link widoczny dla zalogowanych]

iwut · Wysłany: Pią 12:28, 20 Mar 2009 Temat postu:

Kochani, dziękuję za zainteresowanie. Oczywiście niczego nie zrobilibyśmy pochopnie. Bardzo długo rozmyślaliśmy nad pieskiem, skontaktowaliśmy się również ze specjalistami od dogoterapii. Podjęliśmy decyzję, że Golden pojawi się w naszej rodzinie ale za jakiś czas, kiedy córeczka będzie starsza. Napewno będzie to pies odpowiednio przeszkolony pod kontem potrzeb mojego dziecka. Wierzą głęboko, że połączy ich prawdziwa przyjaźń. Póki co mamy kotka, takiego zwykłego dachowca, ale uratowaliśmy go przed niechybną śmiercią. Nie - nie jest nam wdzięczny, straszny z niego łobuz (mam nadzieję że to dlatego że jest jeszcze bardzo młody) i ma na imię Demolek. Pozdrawiam Was wszystkich, i obiecuję że będę tu zaglądała Smile

kesse · Wysłany: Pią 13:59, 20 Mar 2009 Temat postu:

A ja uwazam (i nie tylko ja ale i równeiz specjalisci) ze dziecko chore nie powinno miec psa - terapety na codzien w domu poniewaz piesek staje sie czym snormalnym jak np kazdy mebel stojący w domu... wiem ze w łodzi działaja dogoterapie, przewaznie prowadzone przez fundacje .. moze warto zapewnic dziecku takie zajecia nawet 1 raz w tygodniu?
Nie wiem do konca n aczym polega specyfika choroby Pani córeczki.. ale czy ona oreintuje sie co to przyjaciel czy naprawde brakuje jej towarzystwa?
Wiem ze w domu z niepelnosprawnym dzieckiem wszystko koncentruje sie w okół niego , a golden to pies wymagajacy, sa swietnymi terapeutami w dogo ale tak z 2 razy w tyg... czy psami asystujacymi, ale osoby niepelnospr np ruchowo zapewaniaja psu nauke czy inne rzeczy...
Trzeba sie tez zastannowic czy przy niepełnosprawnym dziecku znajdzie pani czas i sile na wychowanie psa? ciagniecie na smyczy - podstawowy problem- to psy bardzo silne a nauka tego jest bardzo powolna.. goldenki musza ciagl ebyc zajeta : cwiczenia umyslowe, długie spacery...
Także Iwut zastanow sie nad wszystkim miliony razy, bo to nie jest superowy piesek z filmow i reklam ale psiak w ktorego trzeb awłozyc kupe czasu checi i miec wiedze w wychowaniu....

iwut · Wysłany: Pią 14:13, 20 Mar 2009 Temat postu:

Pozwolę sobie nie zgodzić się z tą opinią. Moja córeczka jest niepełnosprawna ruchowo. Intelektualni rozwija się wzorcowo. Znam mnóstwo dzieciaczków ze schorzeniem takim jak córka u których posiadanie psa sprawdziło się w 100%. Poniżej fragment bloga chłopca z tym schorzeniem:
Na Mikołajki po trzecich urodzinach kupiłem synowi psa, po części był to też pies moich marzeń /strasznie naraziłem się tym żonie/ ale czego się nie robi dla dziecka

. Była to suka, owczarek niemiecki i była to jedna z naprawdę trafionych inwestycji. Prawdą jest, że dziecko dobrze rozwija się wraz ze zwierzęciem. Fuga, bo tak się wabi, jest bezgranicznie oddana synowi, nie da mu zrobić krzywdy i pilnuje jak własnego szczeniaka

Chłopiec zrobił fantastyczne postępy, pies zmobilizował go do większej aktywności ruchowej. Dogoterapia raz, dwa razy w tygodniu odpada, gdyż w promieniu 90 km nie ma odpowiedniego ośrodka. Przeczytaj mojego wcześniejszego posta uważnie, a zauważysz że decyzja o psie nie jest nieprzemyślana i nieskonsultowana.Pies będzie odpowiednio przeszkolony, są takie specjalne kursy dla psa i podopiecznego. I jak już pisałam, poczekamy aż mała podrośnie, będzie miła 8-10 lat. Dlatego uważam że mój przdmówca jest w błędzie.

kesse · Wysłany: Pią 14:26, 20 Mar 2009 Temat postu:

Jesli jestes ww stanie jeszcze tyle poczekac a pozniej szkolic psa to świetnie popieram Smile

Aśka Axelowa · Wysłany: Sob 10:48, 21 Mar 2009 Temat postu:

iwut · Wysłany: Sob 11:43, 21 Mar 2009 Temat postu:

Przyznam, że myślę również o labradorze i Flat coated retrieverze. Zapewne wybór będzie poparty radą specjalisty szkolącego psy do dogoterapii. Tutaj ciekawy artykuł:
[link widoczny dla zalogowanych]

BasiaK. · Wysłany: Sob 18:54, 21 Mar 2009 Temat postu:

Podpisuję się pod słowami Aśki:)
Sama niedawno mooocno natrudziłam się tłumacząc mamie jednego z moich uczniów - chłopca z ogromnym problemem skupienia uwagi, nadpobudliwego, że golden (z charakteru bardzo energiczny i żywiołowy) na pewno nie spowoduje, ze jej dziecko będzie spokojniejsze.

iwut · Wysłany: Sob 19:10, 21 Mar 2009 Temat postu:

A ja przyznam, że troche mnie boli fakt, iż wrzucacie wszystkie niepełnosprawne dzieci do jednego worka. Moi drodzy: bywają różne rodzaje niepełnosprawności. Moja córka jest niepełnosprawna ruchowo. Jest przy tym niezwykle radosna i bardzo inteligentna. I bardzo potrzebuje towarzystwa, zabawy. Ma marzenia jak każde inne dziecko, dlaczego ma z nich rezygnować? Ja patrząc na nią widzę dziecko, nie kalekę tak jak Wy. Przykro mi że nie czytacie uważnie tego co napisałam. Przeczytałam wiele o dogoterapii, rozmawiałam z osobami które szkolą psa pod konkretną, niepełnosprawną osobę biorąc pod uwagę charaktery obojga oraz rodzaj niepełnosprawności. Pod wpływem tych rozmów odłożyliśmy zakup psa na później. Dla mnie pies to nie kolejny mebel w domu, to członek rodziny, oraz szansa dla mojego dziecka na bardziej dynamiczny rozwój. Czytając Was mam wrażenie że bardziej kochacie psy niż ludzi. Spróbujcie zobaczyć coś więcej niż tylko ułomność w drugim człowieku!

kesse · Wysłany: Sob 19:21, 21 Mar 2009 Temat postu:

Iwut troche mi sie przykro zrobiło... nie kocham psa bardziej niz ludzi, na kazda tragedie dziecka rozczulam sie i rycze zadajac sobie pytanie dlaczego tak jest?

Przeczytaj wypowiedz Aśki tak z dystansem... ona bardzo chciala Ci poradzic.. a zalezy nam na dobru goldenow bo mamy je juz jakis czas i znamy. Nikt nie odradza Ci psa!!! A po Twoich postach widze ze jest to przemyslana i konsultowana decyzja. Nie odbieraj naszych rad źle, popatrz na nie z dystansem i poczuj ze chcemy dobrze. Abyscie pozniej Wy nie musieli meczyc sie z psem ani on z Wami. Jest to wybor na kilkanascie lat i warto wybrac dobrze. Chcemy tylko łamac mity i kazdemy mowic ze to nie jest tak jak mowia w tv czy wszedzie. Chcemu uswiadamiac. Decyzja i tak nalezy do Ciebie Wink

Aśka Axelowa · Wysłany: Sob 21:30, 21 Mar 2009 Temat postu:

Siugowa · Wysłany: Sob 22:17, 21 Mar 2009 Temat postu:

Bardzo podobał mi się post Aśki Axelowej. Iwut- absolutnie nie odbieraj tego jako krytykę ale chęć przedstawienia raczej jakimi psami są goldeny. Trudnymi. Patrzą z miłością w oczy ale rozpraszają się gdy wiatr zawieje listkami. Mamy tu fajnego Gulisia, a Ewelina już wyraziła chęć pomocy, a chyba nikt nie opowie najlepiej jak Ewelina z mężem o pracy psa.

iwut · Wysłany: Nie 13:41, 22 Mar 2009 Temat postu:

Kochani, po części was rozumiem. Rodzic chorego dziecka za wszelką cenę szuka pomocy dla swojego dziecka. Czasami nie zdaje sobie sprawy z konsekwencji jakie niesie ze sobą posiadanie psa. Ja wiem że pies to nie jolejny sprzęt rehabilitacyjny, który będzie stał grzecznie w kącie pokoju do momentu kiedy będzie potrzebny. Wiem że pies ma swoje humory, charakter. Dla nas będzie on w przyszłości członkiem rodziny, przyjacielem, i zdajemny sobie sprawę że pojawienie się pieska w domu spowoduje pewne konsekwencje i dodatkowe koszty materialne. Dlatego nie zdecydujemy się na kupno pierwszego lepszego pieska z Allegro. Gdybym miała możliwość skorzystać z dogoterapii w najbliższej okolicy, zrobiłabym to. Nic nie zastąpi fachowych zajęć pod okiem specjalisty. To jest dokładnie tak jak z ćwiczeniami: wykonujemy je sami w domu, ale nigdy nie będą one tak doskonałe jak te przeprowadzone przez rehabilitanta. Ja to wszystko wiem, potrafiłam zrozumieć rady fachowców którzy odradzili mi zakup pieska teraz i w najbliższej przyszłości. Jednak ci sami ludzie twierdzą że pojawienie się takiego zwierzęcia w naszym życiu za kilka lat może przynieść bardzo pozytywne rezultaty. Nie działam pod wpływem emocji lub kaprysu, i jeśli kiedyś Golden, lub inny pies terapeuta dołaczy do naszej rodziny, będzie to decyzja przemyślana i skonsultowana w 100%.