Wesoła łapka - Gliwice

hayena

Gocha2606 dzięki za odpowiedź.Ja wybrałam Gliwice z racji bliższej odległości ale wierzę,że jesteś wspaniałą osobą.

Vigusiowa

Dorotka po dzisiejszym spacerze z którego wróciliśmy przed chwileczką wiem już więcej niż 100% że wychowanie Viga bez szkoły nie jest realne.
Wiem, że nie jestem pierwszą osobą, która to pisze, ale centralnie chce mi się płakać Crying or Very sad

Poszłam z Vigiem i teściową do lasku jak zawsze.
Latał sobie jak zawsze. I szalał - jak zawsze.
Zapięłam go tylko na momencik bo przechodziliśmy przez most, który ma troszkę większych dziur i Vigo sam by po nim nie przeszedł.
Zeszliśmy z górki.
Za daleka widzę, że idzie jakaś Pani z synkiem i psem ( suką ).
Mijąjąc Panią, powiedziałam Vigowi "Nie" i poszliśmy dalej skręcając w prawo, a babeczka poszła dróżką na most.
Puściłam Viga ze smyczy, powiedziałam "Biegaj" a ten skubany jeden zawrócił i tak szalenie szybko poleciał do tej babeczki z suczką, że po prostu to był ułamek sekundy Shocked

A Viga centralnie jakby sobie to zaplanował. Powiedziałam "Stój", odpięłam smycz "Biegaj" - a ten nogi za pas i pooooleciał Rolling Eyes

Dobrze, że babeczka w miare rozsądna zatrzymała się, poczekała aż Ja dobiegnę i przytrzymała mi Viga.
Byłam niesamowicie wkurzona z jednej strony, a z drugiej strony prawie się nie poryczałam Crying or Very sad

Wiem, że coś robię źle - i wiem, że bez szkolenia się nie obejdzie.
Bo inaczej sama sobie nie poradzę napewno.

Ewa&Duffel

Chciałabym Cię trochę pocieszyć, że nie tylko Vigo sprawia takie problemy.
U Duffla przed kastracją to była masakra. Każdy pies go interesował, żadnego nie potrafił spokojnie minąć. Bywało, że bawił się z psem, tamten poszedł, ja oczywiście musiałam zapiąć Duffla, bo zaraz by za nim poleciał, odpinałam go po kilkunastu minutach, a on leciał za tym psem. Chciało mi się płakać jak tylko zobaczyłam na horyzoncie jakiegoś psa, bo już wiedziałam, że spacer skończony, że jak tylko Duffel go zauważy to już do końca spaceru będzie myślał tylko o tym jak do niego nawiać.
W takich momentach nie interesowały go smakołyki, zabawki, patyki...kompletnie nic. Mnie też miał w głębokim poważaniu. Mogłabym sobie iść do domu, a on by nawet nie zauważył. Gdy był na lince, miałam ciągle poranione dłonie od szarpania za nią, aby go odciągnąć. Sam za nic nie przychodził. Już myślałam, że do końca życia będzie skazany na spacery na smyczy. Byliśmy nawet na kilku szkoleniach, jednak w sumie nie potrafiono nam nic poradzić na jego nadmierne zainteresowanie psami.
Poczytałam trochę o kastracji i uchwyciłam się jej jako ostatniej deski ratunku. Nie była to pochopna decyzja.
Duffel zmienił się już kilka dni po zabiegu i zmiany trwają do dziś. W jego charakterze nic się nie zmieniło, nadal ma mnóstwo energii, na spacerach ciągle biega i szaleje, ale...zaczął na mnie zwracać uwagę, potrafi się bawić ze mną, a nie tylko rozglądać za innymi psami. Owszem, cały czas zdarza się, że jak zobaczy psa, to do niego leci, ale coraz częściej zatrzymuje się przy tym w połowie drogi i na moje wołanie wraca do mnie.
Kiedyś było to po prostu nie do pomyślenia. Potrafi spokojnie minąć psa i iść dalej a nie tylko myśleć o tym jak do niego podbiec.
Nie namawiam Cię oczywiście do niczego, chciałam tylko opisać nasz przypadek. Być może w przypadku Viga szkolenie pomoże, na pewno warto spróbować. Jednak czasami kastracja może być jedynym wyjściem, choć nie ma gwarancji, że pomoże, jednak na pewno jest warta rozważenia.

Dorota&Frodo

Vigusiowa

Ewo, dziękuje za wsparcie. Czytałam wielokrotnie Twója wątek o problemach z Dufflem. Więc wyobrażam sobie co musiałaś przechodzić - zapewne to samo co Ja teraz Confused

Jak narazie zdecydowaliśmy się z Michałem, że po poworcie z Niemiec, że idziemy na szkolenie do WŁ.
Będziemy wytrwale ćwiczyć - a jeśli to nie pomoże - to zdecydujemy się na kastracje i pójdziemy Twoim śladem.

Dorota&Frodo

Ewa&Duffel

Dorota&Frodo

Ewa&Duffel

Oczywiście, że jest to indywidualna sprawa i decyzja każdego właściciela psa.
Po części jest to też sprawa wygody. Ja jestem zadowolona z decyzji o zabiegu i efektach, wiec napisałam jak było w naszym przypadku. Nie radzę Natalii od razu lecieć z Vigiem do weta i kastrować go Wink

W ogóle daleka jestem od udzielania rad typu wykastruj psa, ponieważ żadnym ekspertem jestem, mogę jedynie dzielić się własnym doświadczeniem.
I jeszcze jedno-nie jest to żadne prowokacyjne pytanie, po prostu mnie to ciekawi Wink

Zastanawiam się, czy da się psa niewykastrowanego tak nauczyć, żeby nie reagował na suczki z cieczką? Czy może jednak czasem natura i instynkt zwyciężają?

Dorota&Frodo

Vigusiowa

Dzięki Kobitki za małe wpsparcie i wytłumacznie co nie co Smile

Wogóle zauważyłam, że jak zakładam Vigowi kantarek to on idzie równiutko z moją nogą - tylko, że jego mina mówi wszystko - biedny i nieszczęśliwy pies w kantarku

A jak tylko ściągne my kantarek to już ciągnie mnie tak nie miłosiernie, że szok Confused

I cóż mam robić ? Zakładać mu tą uzdową obroże na spacery czy nie ? Rolling Eyes

Ewa&Duffel

Dzieje się tak, ponieważ kantarek jest jedynie środkiem doraźnym, nie oducza psa ciągnięcia.Moim zdaniem lepiej odpuścić sobie zakładanie go na codzienne spacery i zamiast tego uczyć psa w inny sposób. Duże efekty daje zatrzymywanie się gdy pies ciągnie (choć wiem, że czasem może to być trudne) i zawracanie, pójście w innym kierunku. Można przy tym wykorzystywać smakołyki jako nagrody, chociaż np. Duffel ich nie chciał.

Vigusiowa

Ewo, a Ty zakładałaś kiedyś Dufflowi kantarek?
Wiesz Ja zakładjąc to Vigowi mam wrażenie, że on się obraża na mnie Confused

A tego nie chcę Confused

Zaraz lecę z nim na spacer zobaczymy jak Nam wyjdzie to co napisałaś. Smile

Oczywiście wiem o tym, że od razu pies nie będzie odrazu pięknie chodził tylko chcę od dziś zacząć tak ową naukę.

Ewa&Duffel

Tak, Duffel przez kilka miesięcy chodził w kantarku, a potem nawet zamówiliśmy Geantle Leadera. I było dokładnie tak jak u Ciebie-gdy miał go założonego, chodził pięknie przy nodze, a przy tym był strasznie smutny i jak się go spuściło to cały czas próbował sobie ściągnąć to urządzenie. Gdy natomiast spacerowaliśmy bez kantarka, ciągnął niemiłosiernie. Coraz częściej więc zaczęłam z nim wychodzić bez uzdy, zamiast tego starałam się go uczyć, że ciągnięcie nie popłaca. W końcu zupełnie przestał nosić kantarek, z tej prozaicznej przyczyny, że zgubiliśmy go w parku Wink

Owszem, nadal zdarza mu się ciągnąć, ale coraz rzadziej. Nie zależy mi, aby chodził przy nodze wpatrzony we mnie, tylko po prostu żeby nie ciągnął, więc zna komendę "spokój", jak za bardzo ciągnie to go przywraca do porządku.
Na początku robiłam tak, że ciągle zawracałam jak ciągnął, teraz zatrzymuję się w miejscu.
Daj znać jak efekty ćwiczeń i pamiętaj o cierpliwości Smile

Vigusiowa

Ewo właśnie wróciliśmy - kurde myślałam, że więcej pospaceruje z Vigiem ale dostałam telefon i migiem muszę lecieć do centrum.
Napiszę w skrócie.
Powiedzmy, że mu wychodzi Laughing

Jak już naciągnął smycz to stawałam, a on obracał głowe i patrzała co Ja robie

Po którymś razie zrozumiał chyba i jak wacaliśmy to przez dłuższą chwilę szedł przy nodze, a smycz była luźna. Wtedy byłam w raju Laughing

Wiem, że musimy jeszcze poćwiczyć - ale na szkolenie przewiduje, że i tak się wybierzemy. Pozdrawiam Smile