Uparty golden nie chce chodzić .

sowieoko

Witajcie ponownie. U nas niestety bez zmian, czasami uda się odejść kawałek od bloku, z czego się cieszę ale później pojawia się problem z powrotem więc na jedno wychodzi. Chyba muszę się pogodzić z faktem, że mój pies nie nadaje się do chodzenia w dłuższe trasy.
A teraz ciekawostka, otóż spotkałam się z dwiema osobami, które co prawda posiadają labradorki, ale jakby nie patrzeć to jedna rodzina retrieverów, powiedziały mi, że mają podobne problemy z chodzeniem swoich psiaków. Na dwór wychodzą załatwić swoje potrzeby i od razu chcą wracać do domków, zupełnie jak moja Lola. Jak chcą iść dalej to tak się zapierają na chodniku, że nie ma na to rady. Może więc zachowanie mojej suni nie jest tak odosobnione? Może nie wszystkie retrievery pałają chęcią do chodzenia? Czy spotkaliście się z takim zjawiskiem?

flavka

no nie wiem ... u mnie w okolicy i wśród znajomych psów ( w tym przeważnie retrievery ), a naprawdę znam bardzo duzo, tylko Tessa jest takim okazem uparciucha, no ale jak się ją puści luzem, to nie ten sam pies Rolling Eyes

i coś mi się wydaje, ze chyba o to chodzi, że niektóre psiaki jak maja iść na smyczy, to wolą strzelać fochy

pozdrawiam
tessowa

Cookie Monster

U nas też niestety powtórka z rozrywki. Albo idą wszycy, albo nikt. Ale znaleźliśmy niezawodny sposób, który byc może część szkoleniowców potępi, a mianowicie: NIE, TO NIE! prędzej czy później pies i tak czuje potrzeby fizjologiczne, a wówczas jest mu wszystko jedno z kim i w jakiej grupie, i pędzi na łąkę aż się za nim kurzy

Trzymam kciuki za uparciuszków i ich właścicieli, aby szukali swojego złotego środka.

Gocha2606

sowieoko

To i ja napiszę co u nas chociaż nie za bardzo jest o czym Sad

Problem nie został rozwiązany, nadal jest tak samo czyli Lola nie chce chodzić, za to bardzo pasuje jej leżenie. Czasami, gdy jest chłodniej ma ochotę się przejść ale jeśli ja chcę zmienić jej trasę to od razu jest jak ja to nazywam "grzmotnięcie" na ziemię, nie ważne czy to chodnik, czy ulica...Do tego jak już idzie to ciągnie jak wół, waży już 25 kg, jak dla mnie to za dużo ale jeśli nie spala kalorii w biegu, chodzeniu to trudno się dziwić, że przybiera na masie. Jest to jakieś błędne koło, z którego ja nie widzę wyjścia...Nie mogę jej uczyć ładnego chodzenia na smyczy bo nie chodzi, nie chodzi więc tyje i tak rośnie mi pies, z którym już wkrótce mogę nie dać sobie rady. W sobotę był taki bunt, że musiałam ją ciągnąć ok. 100 m bo za nic nie wstała. Efekt jest taki, że naciągnęłam sobie mięśnie grzbietu, jest to dość bolesna kontuzja. Nie ma problemu jeśli jest spuszczona ze smyczy, w weekendy jeździmy za miasto i tam ładnie chodzi, biega, trzyma się blisko nas, sama wsiada do samochodu i widzę, że strasznie jej się to podoba. Niestety możemy wyjeżdżać tylko w weekendy a to dla prawidłowego rozwoju pieska za mało i doskonale zdaję sobie z tego sprawę. Obecnie zastanawiam się nad kantarkiem, czy mógłby mi pomóc w tej sytuacji? Nie chciałabym aby spacery źle się kojarzyły Loli i mam wątpliwości co do tego kantarka.Jjeśli ją za niego pociągnę aby się podniosła czy to ją będzie boleć? Nie chcę jej sprawiać bólu, niektórzy posiadacze psów zalecają mi kolczatkę ale ja na pewno jej tego nie założę. Teraz chodzi na szeleczkach, widzę, że je lubi bo ładnie siedzi gdy jej je zakładam, jednak ciężko mi ją utrzymać stąd pomysł na ów kantarek.
Jeszcze jedno pytanie do właścicieli suczek, tak poza tematem, ile razy pół roczna sunia sika podczas jednego spaceru? Moja sika tylko raz, jak jedziemy dalej to zdarza się dwa i trzy razy ale pod blokiem tylko raz i zastanawiam się czy to pozwala opróżnić cały pęcherz. Jak pisałam wyżej Lola ma już 6 miesięcy a ja nadal wychodzę z nią 6-7 razy dziennie i wydaje mi się, że to za często. Za każdym razem sika ale tylko raz, częściej woła po południu, nawet co 1,5 - 2 h, natomiast ostatnie wyjście jest o 21 - 21.30 i to wystarcza do rana, w weekendy nawet do 8.30 stąd wnioskuję, że to nie problemy z pęcherzem. Z góry dziękuję za odpowiedzi i rady. Pozdrawiamy.

mroziaczek

ciesz się że wciągu spaceru sika raz Wink

moja ma 5 lat i teraz sika wszędzie gdzie nasikały wcześniej inne pieski - wiesz ile to trwa Wink

a tak poważnie to często z nią wychodzisz i widocznie to jej wystarcza i tak jest ok

sowieoko

Cookie Monster

jpzaw

A ja mam problem innego typu, mianowicie mój psiunio chodzi chętnie, ale tylko ze mną.
Z mężem ostatnio przeszedł (dobrze, że w ogóle wyszedł, bo było już tak że za furtkę i dalej ani kroku) wkoło bloku.

Jerzy Kora

jpzaw

Podejrzewam, że zaufanie naszego psa do mojego męża kończy się za furtką. Choć niby wszystko jest ok. Bobi bardzo go lubi: wita najpierw męża, do zabawy "używa" częściej jego, ale..... Mąż nie chciał brać psa z nami na spacery( był taki okres, że Bobi, delikatnie mówiąc nie zachowywał się przykładnie) no i małżonek stwierdził, że dopóki psa nie nauczę chodzić na smyczy - z rodzinnych spacerów nici. No i oczywiście nauczyłam ze mną i z dzieckiem, ale kiedy do spacerów przyłączał się mąż, wracaliśmy do punktu wyjścia. Bobi potrafił tak szaleć, że zaczęłam bać się o dziecko na tych "siłowych" spacerach. Na pewien czas pies musiał zostawać w domu. Przyznam, że zostawiałam go ze łzami w oczach, ale jeśli ma się przed oczami obraz jak pies przewraca wózek z dzieckiem to chyba zrozumiecie moją decyzję. Ale kiedy wychodziłam na spacer sama z córeczką Bobi nam towarzyszył i zachowywał się idealnie( z wyjątkiem sytuacji kiedy na horyzoncie pojawiał się ktoś utykający, ale to już inny temat). Doszłam do wniosku, że pies zachowuje się dokładnie tak jak mąż oczekiwał - będzie szarpał na smyczy no i Bobi szarpał. Powiedziałam do męża, że dopóki nie zacznie psu ufać tak to będzie wyglądało. Ostatni okazał dobrą wolę, ale Bobi zmienił zdanie i sytuacja wygląda tak jak opisałam w poprzednim poście.
Ale się rozpisałam - nie chciałam przynudzać Confused

Cortina

Czyli rozumiem, że tylko Ty ćwiczyłaś z psem? To ja psu wcale się nie dziwię Smile

Zawsze wybierze to zachowanie, które zna najlepiej (i zna wasze reakcje na to konkretne zachowanie). Od dziś pańcio ćwiczy ( wszystkie komendy łącznie z chodzeniem na smyczy) z piesem najpierw w domu, potem na podwórku aż pies pojmie, że z panem tez jest bezpiecznie i będzie chciał z nim wychodzić na grzeczne spacery. Wybierz to, co psiak uwielbia najbardziej (taka najukochańsza zabawka albo smakołyk) i tą rzecz od dziś dostaje tylko i wyłącznie od pana w nagrodę za prawidłowo wykonaną komendę (jeśli to zabawka to nagrodą jest chwila zabawy Z PANEM zabawką a nie samą zabawką). Zobaczysz, że to przyniesie efekty Smile

Pies zacznie rozumieć oczekiwania pana a pańcio bardziej zżyje się z psem (i dojdzie do wniosku, że jest najmądrzejszy na świecie Wink

).
Do dziwnych (wg psa Wink

) rzeczy psa powinno przyzwyczajać się od małego. Jeśli pies reaguje nerwowo na nowości i rzeczy odbiegające od tego, co pies do tej pory poznał to jego reakcja zależy od naszego nastawienia (jeśli wpadamy w panikę widząc kogoś np. na wózku bo pies może dziwnie zareagować-pies odbiera nasze zdenerwowanie i niepewność i też zaczyna się denerwować). Sytuacje (bądź osobę), na którą wiemy, że pies źle reaguje musimy zauważyć wcześniej niż pies i zwrócić jego uwagę na siebie (najlepiej poćwiczyć to najpierw w domu-ja Sarę sadzam naprzeciw siebie w ręce tuz przy głowie trzymam smaka lub zabawkę i wydaje komendę "na mnie", pies skupia się na mnie i ma w nosie całe otoczenie Smile

zwalniam ja z komendy dając to, co trzymam w ręce lub, częściej, pochwałą). Wtedy pies ignoruje otoczenie, nawet jeśli kątem oka zauważy coś to musi się posłuchać bo pańcia za to nagrodzi Smile

Możesz też poprosić kogoś utykającego, w Twoim przypadku, żeby podał smakołyka psu na spacerze jeśli się dobrze zachowa. Jeśli pies skacze, szczeka zastosujcie oboje sygnały uspokajające (polecam książkę Turid Rugaas "Sygnały uspokajające. jak psy unikają konfliktów"), pies się uspokaja-natychmiast nagroda. Psiak musi zrozumieć, że ktoś kto utyka nie jest zagrożeniem a wspaniałym człowiekiem, od którego spotykają go same dobre rzeczy Smile

Mam nadzieję, że pomogłam Smile

Jeśli w którymś momencie się mylę to mnie poprawcie Smile

Pozdrawiam Smile

jpzaw

Dzięki za rady, ale żebym mogła z nich skorzystać potrzebna jest dobra wola z dwóch stron - Bobi i Piotrek. Dziś wyjeżdżam na kilka dni z dzieckiem do moich rodziców. Pies zostaje, ale zostaje też bez spacerów i jak ja mam wypocząć? Mąż powiedział, że nie będzie się z nim szarpał. Evil or Very Mad

Nie mogę go zabrać ze sobą, bo za nic w świcie nie chce wsiąść do samochodu Crying or Very sad

Jerzy Kora

AniaEmi

witam, trafiłam na to forum z tego własnie powodu... Jestem tutaj po raz pierwszy. Goldenkę Emi mamy od 10 dni ma 3,5 miesiąca. Ogólnie jest pogodna, uwielbia zabawy, aportowanie, gryzaki, myzianie i w domu nie sprawia nam większych problemów (generalnie zawsze sygnalizuje o potrzebach i załatwia się na ogrodzie).
Nasz problem wygląda następująco... nasz Emi od początku, od pierwszego dnia chodzi z obróżką i nie ma z tym problemu, od początku tez chodzi na smyczy i tu też jest ok. Z tym że- ona chodzi tylko w jedną stronę- z domu- za dom na ogród. Tragedia Evil or Very Mad

jak próbujemy iść do bramki! Zapiera się łapkami, kładzie. Próbowaliśmy ciągnąć ale boję się aby nie zrobić jej krzywdy- ponieważ to wogóle nie działa. Można by ją ciągnąc cąły spacer taką uwaloną na bok. jezeli uda nam się odejść z nią od domu kawałek-( rzucamy jakąś zabawkę albo ulubiona pileczkę ona podbiega my rzycamy dalej i albo idzie dalej albo dopiero za którymś razem)- ale po kilku takich próbach uwali się i koniec - nie ruszy ani kroku dalej. Myślałam że może jakaś chora, ze coś ją boli...że zmęczona więc jak tylko się kładła to najczęściej na ręce i podnosiliśmy ją kawałek- ale to nieprawda nic jej na pewno nie jest. Jak tylko zobaczy obcych ludzi, albo innego psa to potrafi podbiec, ucieszyć się i nie ma żadnych oznak żeby jej coś dolegało. poza tym jak tylko zmieniamy kierunek spaceru- tj w stronę domu od razu ożywia się i nie wiadomo jak daleko odniesiemy ją od odmu albo sama odejdzie drogę powrotną robi już biegiem byle do bramki i na ogród...

przeżywam to bardzo jak leży tak na chodniku obrażona, albo stoi z podkulonym ogonem, osowiała, smutna, wystraszona- tylko powiedzcie mi co robimy źle ??? i jak wybrnąć z tego problemu... Dzisiaj przed pracą wziełam córkę i Emi do samochodu - zawiozłam je jakiś kilometr od domu do praku i psinka cąłą droge do domu szla ładnie na smyczy. Ani razu nie stanęła nie położyła się - Shocked

Wzorowy piers normalnie. Dzwoniłam do córki i pytalam jak kolejne wyjście z domu- no i tak jak przypuszczałam z bólem do bramki - zaparla się jak osioł i ani kroku dalej.. więc ogród i zabawa piłką do bólu... Wydaje mi sięze tu nie chodzi ani o smycz, ani o jkieś dolegliwości fizyzne- wydaje mi sięże boi się odchodzić od domu- tylko dlaczego i jak sobie z tym poradzić?
pomóżcie proszę bo ręce mi już opadaj Sad